Сабийни къоркъутуу сёзле
 
Эртделеде сабийле кече эшикге чыкъмаз ючюн, ингирде юйге заманында джыйылыр ючюн, абаданла алагъа тюрлю-тюрлю къуджур хапарла айтханча эте, дунияда болмагъан бир затланы атлары бла къоркъутургъа кюрешгендиле. Эшта, аланы къоркъутуулары, бир ишексиз, «Сабийге бы­чакъны бермесенг, бир джылар, берсенг а, эки джылар» де­ген нарт сёзлей, этгенликлери болгъан болур. Тилде бюгюнлюкде да сакъланнган аллай талай сёз бар­ды:
Абачы (бука): Къачыгъыз юйге, Абачы келеди! Абачы тутарыкъды!
Агъач Киши (хозяин леса): Чегетге бармагъыз, анда Агъ­ач Киши барды! Тутуб къоярыкъды!
Алмасты (домовой, леший): Алайгъа бармагъыз, анда Алмасты барды!
Бабай (Баба-Яга): Бабай джетди! Бабай алыб кетерикди!
Маму (волк): Маму къабады! Юйден эшикге чыкъма, анда маму сакълаб турады!
 

 Тиш айландырыу

 
Сабийни тиши тюше, тиш айландыра тебресе, ол анга бир бек хычыуун кёрюнюученди. Ол алай болмаз ючюн, абадан къауумдан ким болса да тиши тюшген сабийге тишин къолуна бериб: «Чычхан, чычхан, эски тишими ал да, джангы тишинги бер!» - деб айтдыра эдиле да, хуна ташлагъа атдырыучан эдиле. Алай этсек, керти да чычхан бир джууукъ за­манда кесини джангы тишин келтириб бизге берликча суна эдик.
 
{jcomments}