Ай дюлюттю
Санланы атларын сабийге алкъын тилленмеген заманындан огъуна юретиб башлайдыла. Абаданладан ким болса да санланы атларын айта, аты айтылгъан санны да сабийни бармакъчыгъы бла кёргюзе, юрете барады. Артда сабий кеси кёргюзюрлей юрениб къалады.
Ай дюлюттю, дюлюттю,
Къоз бёркюнде бир гюттю,
Эки кёзчюк, бурунчукъ,
Бу - мангылай, бу - тёппе,
Эки кёзчюк, чашчыгъы,
Бу уа - алтын башчыгъы,
Эки ариу къулагъы,
Эки чунгур джаягъы,
Тишчиклери чыммакъ-акъ,
Тиш да тюлдю - дюлюттю,
Сизге тилин кёргюзтдю!
Джаякъ къобуз
Сабийни ёпкелерин уллу этерге, иги ишлетирге, тамакъ, джаякъ сингирчиклерин, сёлешиу аппаратын ийлерге джораланнган тамам ашхы булджутуу оюнубуз барды. Сабий ичине «хуп» деб терен солуйду да, эринлерин къаты къысыб, эки джаякъчыгъын не кёбдюрелгенин кёбдюреди. Сен а, къараб туруб, эрлай башала бармакъларынг бла (талай бармакъ уч бла да болады) эки джаягъындан басаса да, джелин ийдиресе. «Джаякъ къобузну» тауушун бирде «макъача», бирде «чибинча», бирде «гыбытча», бирде «тобча» этдире, сабий тамам сюйюб булджунуучанды.
Гиляу
Джангы джюрюй башлагъан сабийлени эм бек сюйген булджунуулары уллула бла гиляу этиудю. Бугъунчакъда кертиден бугъуна эселе, гиляуда бугъуна да, кёрюне турадыла. Гитче сабийчикни эси бир затда 10-15 такъыйкъадан кёбню турмагъаны себебли, кёз туурадан кёбге «ташайыргъа» джарамайды. Эшикни, джабыуну неда башынг бугъунурлай бир уллулугъу болгъан нени болса да бир башха затны арт джанына ташайыб, 5-6 такъыйкъадан эрлай бери чыгъыб: «Гиляу!» - деб, сабийчикни кёзлерине къарайсыз. Бир-бири ызындан 2-3 кере алай этсегиз, сабий къызыныб, кеси да оюннга къошулуб къалыучанды. Сабий кесине эс бёлюннгенин, адам бла «ушакъда» тургъанын асламысына кёзледен таныучанды — кёзлерине къараб тура эсенг, аны бласа, къарамай эсенг а, аны бла тюлсе неда бугъуннганса. Ол себебден, кёзлеригизни къол аязыгъыз бла джабыб, 3-5 такъыйкъадан эрлай бери ачыб: «Гиляу!» - десегиз да, сабийге бугъуннганча кёрюнеди.
Бокка оюн
Сабийчик, ойнай келиб, уллуланы бёрклерин башчыгъына къабларгъа, тюймелеригизни ачыб-джабыб ойнаргъа ёч болгъанын барыгъыз да эслеген болурсуз. Аллай заманда сабий бла «Бокка» ойнасагъыз, бек уллу зауукъ этерикди. Бёркюгюзню алыб, хауада «таууш» этдире, «учура» келиб, сабийни кёзлерине тюшюре, эрлай башына къаблайсыз. Ол да эки къолчугъу бла къадалыб аны башындан тешерге кюрешеди. Бир талай кере алай этгенден сора, энди бёркню сабийге кесигизни башыгъызгъа къаблатыб да кёрюгюз.
{jcomments}
