- Джуртума, адамларыма тансыкъ болгъандан башха бир инджиуюм джокъду, - дейди Хуштан да.
- Мында къалыб кетерми эдинг?
- Огъай, - дейди Хуштан, олсагъатлай аны кёзюне, тауладан келиб,  элге тюшсе, къууанч тыбырлы болуб, аллына мыллык атыб чабыучу  джашлары Мухаммат бла Нюр-Ахмат, басымлы, сабыр сёлешиучю къатыны Шышау кёрюнюб. – Башыма бош этгенлейлерине джуртума кетерикме. Алай а алкъын мени башыма бош этерик болмазла.
- Нек?
- Тутмакъ болджалым бошалмагъанды.
- Бюгюнден ары сен башынга бошса, Хуштан. Ол себебден…
- Къалай бошма? – деб къычырыб джибереди Хуштан, сакъламагъан хапарын эшитгенинде, къууанч тыбырлы болуб.
Федоров, тюрмени тамадасына ачхачыкъ, алтынчыкъ  да тутдуруб, аны болджалындан алгъа башына бош этдирген эди. Алай а ол аны юсюнден Хуштаннга джукъ айтмайды.
- Ичкиси, хаулелиги, харамлыгъы болмагъан, тутхан ишин таб да, тюз да баджаргъан халал адам. Сенича адамлагъа тюрмеде кёб заманны туруб этер зат джокъду. Ишинге къарагъанма да, андан мен ангылагъан ол болгъанды: сен ол адамланы кесинги къорулайма деб ёлтюргенсе. Ансы сени кишиге чабар акъылынг болмагъанды. Алайды да?
- Алай а алайды… Ёзге…


- Бир зат ёзгеси  джокъду. Иги адвокатынг болмагъанды да, сеннге тюрме азабны аны ючюн бергендиле… Къысхасы, къаламыса мында? Меннге сенича ишине берилген таза адам керекди. Къалсанг, айлыгъынга да, турур-джашар джеринге да къарарыкъма. Хар неде джакълыкъ этгенлей да турлукъма.
- Сау бол, Иван Иванович, меннге алай къайгъыргъанынг ючюн. Сен кесинг да биле болмазса къаллай аламат адам болгъанынгы. Сен керти, таза  оруслуса! Халкъыны бетин сенича адамлары чыгъарадыла. Сени бла бирге табу этиб да ишлерик эдим. Алай а мен джуртума къайтыргъа керекме. Мен, хар бир адамча, туугъан, ёсген джерими хауасын солуй, сууун иче, миллетим бла джашаргъа сюеме. Не аламат болса да туугъан джуртунгсуз джашаргъа бек къыйынды. Иван Иванович, сеннге Аллах джуртсузлукъну бир кюнню да сынатмасын… 
- Ангыладым, - дейди Иван Иванович, стол джанында шиндигинден туруб келиб, къолун Хуштанны имбашына салыб, кёзюне къарай. – Сени орнунгда болсам, мен да сенича сагъыш этерик болур эдим. Алай болса да сагъыш эт да, къаллыкъ болсанг, тамбла билдирирсе. Болсунму?
- Болсун. Алай а джуртума кетмей амалым джокъду. Анда мени аллыма къараб тургъанла бардыла.
-  Алай болса да тамблагъа дери сагъыш эт. Акъылынгы ол заманда айтырса, - дейди Федоров.
 Хуштан экинчи кюнюнде да айтханындан къайтмайды.
- Да сора  мен сени джолунгдан тыймайма. Сен меннге кёб иги джумуш этгенсе. Аны ючюн мен сеннге саугъачыкъ да хазырлатханма, - дейди Федоров, барыб, темир сейфинден белибаугъа ушаш бир затны чыгъарыб, анга узата.  Хуштан а аны алыргъа унамайды.
- Иван Иванович, меннге джукъ да керек тюлдю. Хар неде меннге джакълыкъ этиб тургъанса. Ол игилигинг да джетерикди меннге, - деб тохтайды.  Алай а   Иван Иванович айтханындан къайтмайды.
- Огъай,  Хуштан, алай джарамайды. Сен бизни этден биз ары дери билмеген ашарыкъланы этерге юретгенсе. Меннге башха кёб игиликле этгенсе. Ол себебден мен сени элинге-джеринге къурулай ашырлыкъ тюлме. Бу белибауну сени кетер кюнюнге иш этиб тикдиргенме. Тышын, адам эс бёлмез ючюн, иш этиб къарамсыз этиб тикдиргенме. Бу  бёлмелеринде уа алтынчыкълары  барды. Халал джюрекли тюз адамса, сау бол. Иги джолгъа бар, - деб ашырады Федоров Хуштанны джуртуна.   
Бу иш Россияда Октябрь революцияны оту къабынырны аллы кёзюуде болады. Бираздан Россияда революция хорлаб, Къарачайны джер-джерине да: «Джашасын адамланы барына да тенглик берген Совет власть!», «Джашасын Ленин!» - деген джазыулары болгъан къызыл къумачла тагъыладыла. Правлен деб бир затны къураб, аны башына да юсюнде чёгючю бла орагъы болгъан къызыл байракъны чончайтадыла. Алгъын Аллахха баш уруб тургъанладан кёбле, намазларын, оразаларын да къоюб, ол къызыл къумачны, Ленин бла Сталинни илахла этиб, алагъа табыныучула боладыла. Байла, бийле дегенлерин тутуу-джоюу, ортаны революцияны джити бычагъыны кючю бла айырыу башланады. Тилчиле кърал ышаннган адамла боладыла. Бир затны юсюнден ким алгъа джетиб, сагъайтхан хапар берсе, ол ышанмакълыкъгъа бёлениб, бирсилеге оноу этген къуллукъгъа салынады.
Хуштан аланы бирине да къошулмайды.
- Джамагъат, ол бай, бу джарлы деб, хаман бир-бири джагъаларыбыздан алыб  турлукъ эсек, бизге ол азатлыкъ дегенигиз неге керекди? – деб сорады ол, бир джыйылыуда, адамланы араларында баргъан къалабалыкъны магъанасын джаратмай.
- Бу бош джагъадан алыу тюлдю, класс кюрешди. Бу кюрешде ким хорласа, оноу аны къолунда боллукъду. Бу уруш-тюйюш аны ючюн барады. Ол себебден бюгюн бизни бла бирге болмагъан бизни джауубузду. Джауубузну уа, биригиб, къаушатыргъа керекбиз, - дейди Чора деб джыйылыуну бардыргъан алаша бойлу джандыракёз киши, къолу бла къарныны онг джанына тагъылыб тургъан тапанчасына тийиб кёре.
- Чора, мен ангылагъандан, азатлыкъ деб ишлеб, халал къыйынына джашагъаннга айтылады. Ол себебден…
- Джукка улу, энди аны бла тохта да къал, ансы… - деб, Чора, бетин кёгертиб, анга эрши къарайды. Алай а Хуштанны ауузун джабдыралмайды. Ёзге кесин хорлатмазгъа кюреше, анга дагъыда неле эсе да айтыргъа излейди. Хуштан а анга тынгылай турмайды.
- Да сора мен кете барайым, сиз ишигизни этигиз. Барыбызны да Аллах тюзетсин, - деб, ол  джыйылыу баргъан «Къызыл клубдан» чыгъыб кетеди.
Юйюне келгенинде уа, ол Шышаугъа джыйылыуну юсюнден джукъ айтмайды. Алай а Шышау – эсли тиширыу - эрини бет къанындан ол джыйылыуда не  эсе да болгъанын ангылайды. Ёзге, кеси айтмаса, соруучу адети джокъ эди да,  эрине аны алай салпыланыб нек келгенини хапарын  соруб кюрешмейди. Аны юсюнден болгъан тюрлениуню  эслемегенча этиб къояды. Бираздан тепси джарашдырыб, аны ауузланыргъа чакъырады. Хуштан ары дери къатыны этген татлы ашарыкъланы сюйюб ашаучан эди. Ол кюн а, бет-къол джуууб, бир-эки кере къабады ансы, ашай-иче турмайды.
- Тамбла эртденбла къошха кёчерикбиз. Алыр затларынгы хазырлаб къой, - дейди, тепси артындан  ёрге тура.
- Аталары, быйыл къышны элде къышларча айта эдинг да, бу заманда  таугъа чыгъаргъа нек излейсе? – деб сорады Шышау эрине.
- Алай керекди, аналары, - дейди Хуштан, кёб сёлеше турмай. – Сабийлени кийимлерин-затларын да хазырлаб къой. Ансы анда, таулада, сууукъ болургъа боллукъдула.
Экинчи кюн танг атар-атмаз Хуштан, малын, юйдегисин да алыб, таугъа чыгъыб кетди да, барыб, Хурзукну башында Уллу  Кюкюртлюде дорбунуна джарашды. Анда биягъынлай стауат да къурады. Келгенден-кетгенден, элде не бола тургъанындан да хапар сора турады. Алай бла ортадан джарым джыл чакълы бир ётерге, къралда НЭП деб адамлагъа рысхы-байлыкъ къураргъа болушхан бир джангы джорукъ  чыкъгъанды, деген хапар джайылады да, аны не болгъанын билгенлей, Хуштан, элге тюшюб, мал сюрюуле къураб тебрейди. Аны ол ишин бардырыргъа Сибирни байы саугъагъа берген  алтын  бек джарайды. Ол, аны бир кесегин, мал къууукъгъа салыб, биягъы тийресини аякъ сюреминде уллу ташны тюбюне басдырады да, къалгъанын  ачхагъа ауушдуруб, аны малла сатыб алыргъа джояды. Алай бла ол, джангыдан къой, тууар сюрюуле  къураб, бир къауумлагъа иш орунла ачады, кеси да мюлклю-рысхылы, джамагъат ауузуна къарагъан, оноу соргъан адамланы бири болады.
 Ол халда джашаргъа, кюреширге къойсала, ким биледи, Хуштан аты бу тёгерекден да кенгнге айтылгъан  джангы байланы бири болуб кетерик да болур эди. Алай а джашаргъа да, мюлк джюрютюу ишин кеси сюйгенча эркин бардырыргъа да къоймайдыла. Налогланы, тюрлю-тюрлю джасакъланы ёсдюргенден ёсдюре барадыла. Аны себебли бираздан элге, андан да ётюб, ёзеннге: «Эшитдигизми? Сиз кёрген Хуштан, малын, атын-эшегин да  къралгъа ётдюрюб, кеси алайда ол «Большевик» деген мюлкге джумушчу болуб къалгъанды», - деген хапар джайылады. Аны эшитгенлени бирлери: «Бу налог дегенлери бла баш кёлтюрюрге къоймай турсала, алай этмей, къалай этерик эди?» - деб, аны бу ишине ангыламакълыкъ бла тюбейдиле. Бирлери уа: «Биз аны  ол ишин джаратмадыкъ. Энди властла,  аны юлгюге тутуб, бизни  малларыбызны да сыйырлыкъдыла», - деб, Хуштаннга разы болмагъанларын билдирдиле. Ала айтханча да болады: арадан ай да  ётгюнчю НЭП-чилени Советлени джауларына санагъан буйрукъла  чыгъадыла  да, джангы байла-бийле дегенлерин къурутуу кюрешлерин башлайдыла.

Хуштан властланы ол ишлерин да тюзге санамайды. Джанларына бирер тапанчаны тагъыб, малларын-мюлклерин къралгъа алайына бермегенлени «ишчи-элчи властланы джаулары» этиб баямлаб, тюрмелеге, соловкилеге   ашыргъанлагъа да къошулмайды. «Уллу суу бла уллу отдан сакълан» дейдиле, бу бир-бири джагъаларындан алыу тохтагъынчы быланы кёз туураларындан бир джанына джанлай турайым», -  деб, биягъы къошуна кетеди.
 Алай бла арадан джылла ётюб, аны башына акъ да урады, кёб тюрлю сынауладан да ётеди. Юйдегиси джетиб, уллу джашы Мухамматха Хасанланы джети джашны джангыз эгечлери ариу  Асиятны келтириб, той да этеди. Арадан талай ай ётгенинде,  ол  Шышаугъа:  «Не болады-не къалады, заманын оздура турмайыкъ да, энди Нюр-Ахматны да джамайыкъ да къояйыкъ. Анга джараулу къыз излей туругъуз. Былай табханлай  келтирирбиз да къоярбыз», - дейди. Шышау да аны ол оюмуна къаршчы болуб кюрешмейди: «Аталары, тюз айтаса: муну юсюнде да, Мухамматны юсюндеча, заманны соза турмайыкъ да, табына кёре оноуун этейик да къояйыкъ», - дейди ол. «Аллах буюрса, ол ишибизни  къачдан кечге къалдырмазгъа да кюреширбиз», - деб бегитеди  Хуштан да.  Алай а Гитлер СССР-ге къаршчы къазауат ачады да, аны ол мураты толургъа буюрулмайды.
Нюр-Ахматны кесин да элден къазауатха баргъанла бла бирге  ашырадыла. Алай а урушха элтген джолу да болмай, ызына къайтыб келеди да, уллу къарнашы Мухаммат бла бирге таугъа чыгъыб кетеди.

Тюш

Бу иш къарачай халкъны туугъан джеринден киши джуртлагъа кёчюрюрлерини ал кюнюню кечесинде болгъанды.
 Ары дерича, ол кече да Мухаммат бла Нюр-Ахмат Къой Ёлген деген джерде дорбунда къаладыла. Къач кючюне кириб тургъаны себебли кече сууукъ болады. Алай а Нюр-Ахмат, бир заманда  джукъусундан къара терлеб уянады да,  дорбунну къабыргъасында джатхан къууушундан джерге секириб тюшеди.
- Не болгъанды? Нек къобдунг? – деб сорады  ол кёзюуде уяу тургъан  Мухаммат анга.
Нюр-Ахмат, эсин джыйыб, Мухамматха тюшюн айтады.
 Тюшюнде уа ол элни къаты бла ётген суу, кючлю бокъланыб, къобуб, Хурзукда не юй, не адам, не мал, не терек, не таш къоймай, алыб баргъанын, аны джангыз таулагъа джукъ этелмегенин кёреди.
Мухаммат ары дери отуз джети джыл джашагъан джашауунда иги да, аман да кёб тюш кёрген эди, кёб тюшню хапарын да эшитген эди.  Алай а аланы бири да Нюр-Ахматны тюшюча къайгъылы этмеген эди. Аны себеби ол кеси да, къарнашыны тюшюне ушаш бир аман тюш кёрюб, аны неге  сюрюрге билмей джата эди  къууушунда.
- Аллах тюшюнгю хайыргъа буюрсун, - дейди ол да, секириб джерге тюше. – Терк кийин.
- Нек?
- Мен да, сени тюшюнгча, бир тюш кёрюб уяныб, неге сюрюрге билмей тура эдим. Аллах экибизни тюшлерибизни да  игиге джазсын. Алай болса да, мен акъыл этгенден, бизни тюшлерибизде неге эсе да бир аман затха сагъайтхан белги  барды. Шкокларыбызны-затларыбызны да былай къояйыкъ да, эрлай элге джетиб, тёгерекге къараб келейик.
- Алкъын эшикде къарангыды. Танг атыб, джарыкъ ургъунчу сакълармы эдик?
- Огъай, мычый турургъа заман джокъду, - дейди Мухаммат, кичи къарнашыны сёзюн бёлюб. – Терк кийин. Айтханымча, эрлай элге джетиб келейик. Аллах айтыб, анда къайгъылы болур зат болмаса, олсагъатлай огъуна ызыбызгъа къайтырбыз…
Алай бла къарнашла, эрлай кийиниб, элге мыллык атадыла. Хурзукга джетиб, тёгереклерине къарагъанларында уа, тюшлеринде кёргенлерин тюнлеринде кёрюб, джюреклери чанчады. Къолларында сауутлары болгъан аскерчиле, элчилени юйлеринден чыгъарыб,  келтириб, элни ортасында джер-джерге джоппу-джоппу этиб джыя эдиле. Кеслерини да, тутмакъланыча, тёгереклеринден ала эдиле да, келиб тохтагъан уллу джюк машиналагъа миндире эдиле. Иесиз къалгъан юйле, тоналгъанча, эшиклери, терезелери кенглерине ачылыб, худжу къалгъанча, сюеле эдиле; итле, кимни эсе да джылауун-сарынын этгенча, мыдах улуй эдиле; ийнекле, иелерине, келиб, бизни нек саумайсыз, не уа джайлыкъгъа нек къыстамайсыз, деб дау салгъанча, ёкюре эдиле...
- Барыб, бир хапар билиб келирми эдим? Была элчилени къайры ашырыргъа деб миндиредиле ол машиналагъа? – дейди Нюр-Ахмат,  къараб туруб.
- Огъай, сен  былай тур, мен эрлай джетиб, хапар билиб келейим. Ансы сени, кесинг айтханлай, къазауатдан къачханды деб излеб айлана эселе, алайда кёрселе, таныб, тутуб алыб кетерге боллукъдула. Къоркъуу боллукъча болса, мен сеннге билдирирме да, сен таугъа чыгъарса да кетерсе. Мен да, бир амалла этиб, ызынгдан кёб мычымай джетерме, - дейди  Мухаммат. Кеси да Нюр-Ахматны разылыгъын сора  турмайды. Чыныкъгъан джукъа санларын дженгил-дженгил къымылдата,   юйлери таба джёнелиб кетеди.
Алай а аскерчиле аны юйюне барыргъа къоймайдыла. Ол арбазына джууукълашханлай, аны алай келирин сакълаб  тургъанча,  джетиб, тёгерегинден аладыла да, элтиб, алайда сакълаб тургъан  уллу кетенбаш джюк  машиналаны бирине миндиредиле. Андан сора ол машинала да алайда туракълай турмайдыла. Бир-бири ызларындан тизилиб, элни ортасы бла ётген джолну энгишге тебрейдиле. Ол кёзюуде ким эсе да Мухамматны атын айтыб, бир джанындан тюртеди. Къараса – анасы Шышау. Мухамматны анга былай тюберикме деб акъылында да джокъ эди. Ол себебден, не дерге да билмей, анасына  битиб тохтайды.
- Джаш, мен соргъаннга  нек джууаб бермейсе? – дейди Шышау, ауазы неге эсе да къайгъылы болгъан адамны ауазыча чыгъа.
- Не соргъанынга? – дейди Мухаммат, тёгерегине кёз джетдире.
- Сиз элде тюл  эдигиз да, сен бери къайдан чыкъдынг? Аны сорама.
Мухаммат, башын энгишге ийиб, къатындагъыла эшитмезча, шыбырдаб сёлеше, Нюр-Ахмат бла кесини хапарларын айтады.
- Къысхасы, сен къарнашынгы джангыз  кесин къоюбму келгенсе? – дейди Шышау, джыламукъ ургъан кёзлерине узала.
- Къоймаз мадар джокъ эди, анам, - деди Мухаммат да, элни ол джанында Нюр-Ахмат къалгъан джерге кёз джетдире. Алайы, машина баргъан орамдан энгишгерекде эди да, Нюр-Ахмат алайда  турса, ол аны кёрлюк эди. Мухаммат а аны кёрмеди. Алай болса да ол кесин аман джоралагъа хорлатмады. «Алайда кёрюнмейди. Аллах айтыб, чегет джанына джанлагъан болур.  Ары, башына, чыгъыб, анда ол дорбунланы бирине джарашалса уа, бир кечинмек эте барыр эди», - деб, кеси кесине кёл эте, энтда анасына бурулду.
- Кесин къоюб кетгенинги иги этмегенсе, балам, - деди Шышау, биягъынлай джыламсыраб. – Аз айт-кёб айт, бир амал табыб, сен анга къайтыргъа керексе. Ансы ол энди мында кеси джангыз кечиналлыкъ тюлдю.
- Аллах айтса, кечине барыр, - деди Мухаммат, къарнашына къайтыр мураты болгъаныны юсюнден а анга джукъ айтмады.
- Бизни къайры элтедиле? Андан хапарынг бармыды? – деб сорду ол Шышаугъа.
Къарачайлы, анасындан туууб, кёзлерин ачар-ачмаз кёкге къараб: «Я, Аллаху Тагъала, Сенден сора бир ышаннганым ма бу тёгерегимде тауларымдыла. Къурманынг болайым, Сен мени ийманымдан да, бу тауларымдан да айырма», - деб тилегенди. Ёмюрлени узакълыкъларына  ол бу тилегине керти болуб да джашагъанды. Башындан: «Хайт дегиз, марджа!»  - деб къарагъан акъбаш тауларыны кеслерин да ол Уллу Россия бла байламлы этиб тургъанды. Къууанчында, бушууунда да ол бу тилегин айтыргъа бир да унутмагъанды. Ол Аллахха да, таулагъа да алай берилиб болгъаны ючюн ала да анга алай рахматлыкъ этгендиле. Аны себебли тау ёзенледе, рахатлыкъ орналыб, «Орайда» айтылыб, келинле келтирилиб, сабий туугъанын баямлай шкокла атылыб тургъандыла. Алай бла халкъ юйрей, ёсе, бегий баргъанды.
Аны ол ариу тау ёзенледе алай айныб, юйреб баргъаны уа биреулеге тынчлыкъ бермегенди. Ала, не да этиб, бу урунууну, рахатлыкъны сюйген, адебни-намысны къаты тутхан джарашыулу халкъны ол тауларындан айырыб, алагъа ие болур амалла излеб кюрешгендиле. Харамлыкъсыз джашагъан ачыкъ кёллю къарачайлыланы уа, ара шахарлары Микоян-Шахарны аты 1942-чи джыл огъуна картадан кетерилиб, аны орнуна «Клухори» деб джазылыб тургъанындан хапарлары болмагъанча, аланы сюйген тауларындан кёчюрюр оноула эте айланнганларындан да хапарлары болмагъанды. «Быллай насыблы джашау къурагъаны ючюн джашасын Сталин!» - деб, ачыкъ кёлю бла джырлай, аланы кими малда, кими джерчиликде, кими къурулушда, кими промышленностда, кими халкъ мюлкню башха санагъатларында тер атыб ишлегенди, кими да, таулу кийимлерин аскер кийимлеге ауушдуруб, уллу къралны джер-джеринде орналгъан аскер бёлекледе къуллукъ этгенди. Аны себебли Сталин, алгъышлау телеграмма джибериб, Къарачайны да, анда джашагъанланы да махтар ючюн, алагъа сый берир ючюн да къалмагъанды. Бюгюн а, миллетни ол махтауларын унутуб, къайры эсе да кёчюрте турады. Нек кёчюрте тургъанындан а, ёмюрю Уллу Къарачайдан ары чыкъмагъан  Шышау къой эсенг, иги танг къуллукълада айланнганла да хапарсыздыла.  
- Билсенг а, - деб ахсынды Шышау. – Айтханларына кёре, сау миллетни къайры эсе да узакъгъа кёчюредиле.
- Нек?
- Мен андан хапарсызма, балам? Биле эселе, аны джууабын атанг-зат билликдиле.
- Ала уа къайдадыла?
- Майна анда, машинаны ал джанында, олтурадыла.
Мухаммат, ары бурулуб къарагъанлай, Хуштанны, эгечлери Сарыбаш бла Мариямны, кесини сюйген юй бийчеси Асиятны баш тёбенлерине къараб олтургъанларын кёрюб,  алагъа джууукъ барыргъа секириб ёрге турду. Алай а машинаны кузовунда адамла тыкъ олтуруб эдиле да, аланы аралары бла ётелмезлигин ангылаб, ызына олтурду да, кёзлерин тёрт джанындан къарагъан адамладан джашырыргъа излегенча, ол да баш тёбенине къараб тохтады.

Къачыу

«Адам бу  элни халкъын къайры, нек кёчюргенлерин кимден соруб билсин экен?» – деди Нюр-Ахмат, тау джолну  ёргерегине  чыкъгъанында, уллу нызы терекни къатында тохтаб, Хурзукну башындан къарай.  Сора кеси кесине: «Ызыма къайтайым да, кимден болса да соруб, бир тюз хапар биле  барайым. Ансы джукъ тюзетелмей кетиб къалсам, артда сокъуранныкъма», -деб,  энгишге бурулуб, эл таба тебреди. Иги кесек джол да къоратды. Элге джууукъ а бармайды. Адамсыз къалгъан элде аскерчилени, кимлени эсе да излегенча, юйден юйге кире-чыгъа айланнганларын кёргенинде, чорт тохтады да: «Бусагъатда меннге алай ары барыргъа джол джокъду. Былай кёргенлейлерине, Мухамматны  тутханча, мени да тутарыкъдыла. Аны биле тургъанлайыма къайры санчама барама? Терк былайдан къораргъа керекме!» - деб, дженгил-дженгил атлай, джангыдан джолну ёрге айланады.  Тауну башына чыкъгъанында уа, биягъынлай, тохтаб, энтда джанындан эсе бек сюйген Хурзугуна талай заманны къараб турады да:
- Аллах, халкъыбызны да, мени да элибизге-джерибизге сау-эсен къайтар, - деб тилей, ёрге таяныб кетди.
 
 
 
{jcomments}