(таурух)
Эртде-эртде мийик тауланы ичинде уллу чегет болгъанды. Ол чегетде субай битген нарат, наз, нызы терекле ёсгендиле.
Бир къауум терекни къатларында джангы чыкъгъан джаш терекчикле да болгъандыла. Уллу терек- . ле аланы кеслерине сабийге санагъандыла. Джайылыб ёсген бутакълары бла уллу терекле сабийчиклерин джай иссиден, къыш сууукъдан сакълагъандыла. Чегетни тюз къыйырында ёсген бир нызы терекни да аллай джашчыгъы болгъанды. терек джашчыгъына «Ёлка» деб атагъанды. «Къыйырда эсем да, насыблыма — мени къаллай ариу джашчыгъым барды, мени сейирлик Ёлкачыгъым», деб Терек къууанчлы джашагъанды. Джашчыгъына асыры къууаннгандан, кюндюз болса, кюннге салам бергенди, кече джулдузла бла ушакъ этгенди, джюреги уа не мийик таудан да ёрге болгъанды.
Чегетден узакъ бармай, бир элде Рустам деген джашчыкъ джашагъанды. Джангы джылны аллы бла Рустам, атасына келиб: «Мени ёлкам джокъду, бирси джашчыкъланы уа барды», - деб тыхсыгъанды. Аны мыдах этмез ючюн, Харун, балтасын да джити билеб, чегетге тебрегенди. Чегетни къыйырына джетгенлей, уллу нызы терекни къатында Ёлкачыкъны кёргенди: «Къалай иги болду, узакъгъа да бармагъанлай, былайда табыб къойгъаным!» - деб, джити балта бла бир ургъанлай, Ёлкачыкъны аудургъанды. «О, хахай, мени кесиб алыб барады, меннге бир болушлукъ», - деб Ёлкачыкъ джылаб къычыргъанды, алай а тюбю бла кесилиб бошалгъан Ёлкачыкъгъа терек болушлукъ эталмагъанды. Джазыкъ Ёлкачыкъ, джолну джол узуну джылай-джылай, Харунну арбасында келгенди. Рустам, къууанч тыбырлы болуб, аллына чабханды. Ингирге дери терек джашчыгъына къыйналгъанлай джетгенди, къарангы болгъанлай а, элге келиб, джашыртын Рустам джашагъан юйню терезесинден къарагъанды. Къараса уа – Ёлкачыкъ юйню тюз арасында джасалыб, юсюнде тюрлю-тюрлю боялгъан ариу лампачыкъла джана, тёгерегинде да ариу кийиннген сабийле, бир-бири къолларындан тутуб, джарыкъ джырланы джырлай тура. Терек, Ёлкачыкъны алай кёргенинде, къууаннганды, сора ызына къайтыб барыб, «Мени Ёлкачыгъым насыблы болгъанды, джылы юйде омакъ джасалыб, андан да ариу болуб турады, сабийле аны кеслерине къарнаш этгендиле», - деб хапар айтханды.
Арадан талай кюн кетгенден сора, терек, джашчыгъына тансыкъ болуб, къарны теренлигине, кюнню сууукълугъуна да къарамай, биягъы элге тебрегенди. Алай а, арбазгъа киргенлей, джюреги чанчханды: «джашчыгъы», юсюнде оюнчакълары да къораб, арбазда къаргъа атылыб, сабийле, аны сан этмей, чанала бла уча тура. Терекни кёзлери къарангы этгендиле. Джетиб, джашчыгъын къучакълагъанды. «Джангыз бир кюн ючюн мени сюйген джашчыгъымы кесиб, ёмюрюмю къарангы къалай этдигиз»,— деб, къаргъа атылыб юшюй тургъан Ёлкачыгъын къойнуна къысыб, чегетге алыб кетгенди...
ХУБИЙЛАНЫ Магомет.
«Ана тил» ал башланнган школну 4-чю классына окъуу китаб -1989 дж.
