Бюгюн а хал къалайды?
Заман неге да тюрлениуле кийирмей къоймайды. Бюгюнлюкде къарачайлылада-малкъарлылада къой союу эмда санлау тёреси да башхаракъ болгъанды. Энди   Малкъарда къурманлыкъ къой малдан 16 юлюш чыгъарылады. Алгъын кёкюрек тёш, анга ногъана деб да айтадыла, ол санаугъа кирмегенди. Айтыулагъа кёре, малланы иеси алагъа салгъан къыйыны, джайда, къышда да аланы ызларындан айланнганы ючюн эм татлы джерин, кёкюрек тёшюн, кесине къойгъанды. «Тёзген тёш ашайды» деген нарт сёз да андан джаратылгъан болур.

Адамны чархында хар зат бир-бири бла байламлыды. Ол байламлылыкъны ангыласанг кесинги кёб затдан сакъларгъа боллукъса. Аны ючюн бир талай лагъым бла амалны теджейбиз.

Дауур кёб болгъан джерде бир-биринги иги эшитир ючюн

Бизни ата-бабаларыбыз ёмюрлени теренинден бери да джашауларын малчылыкъ бла байламлы этиб келгендиле. Малны сютюнден ала джау, бышлакъ, айран этгендиле, этинден а тюрлю-тюрлю татымлы ашла хазырлагъандыла. Сёз ючюн, тишликни (шишлик) алыб айтсакъ огъуна, ол къарачай-малкъар халкъдан чыкъгъан затды, не ючюн десенг, ол тишлеген деген сёзден къуралыб айтылады, башха бир милетде да джокъду. Бюгюн мен таулула ийнек, къой, эчки сютледен къаллай бышлакъ, джау, айран этгенлерин дагъыда башха затланы юслеринден хапар айтыргъа излейме. Мени оюмума кёре, бу затла бизни миллетни хант хазнасы болгъаны тарихде къалыргъа эмда ёсюб келген тёлю аланы билирге керекди.

Сыйлы аталарыбызны аламат адетлерин билиу эмда тутуу халкъыбызны энчилигин сакълауну тюз джолуду.
Озгъан ёмюрледе турмушха къарасакъ, къарачайлыла эмда малкъарлыла малчылыкъ бла къаты кюрешгендиле, бу ишде алагъа хазна киши тенг болалмагъанды. Къойланы артыкъ да кёб джайгъандыла. Аны кесини сылтауу да барды. Къойла, атла да джууаш юй хайуанланы тизимине киредиле.  Аллайланы этлери артыкъ да татыулугъа саналгъанды. Алагъа  адал дегендиле. Ол сёзню магъанасы – ашаргъа джарагъан, ариу, тауушлукъ малла.
Саулукъну, джашауну да шарты
Алимлени айтханларына кёре, тюрк миллетлени кёблеринде къой тутуу адам улугъа саулукъну эмда джашауну белгиси болгъанды. Бир-бирде, сёз ючюн, къарыусуз туугъан сабийни атын джашырыб, Къочхар дегендиле. Къурманлыкъ малны сойгъанда, аны къанын сууутмай, джангы туугъан сабийни мангылайына джакъгъандыла. Эр юйюню босагъасындан биринчи атлагъан келиннге да тамам алай этгендиле. Бетин ачыкълагъан сагъатда, аякъ тюбюне къурманлыкъгъа союлгъан акъ къойну терисин джайгъандыла.
Джауруннга къараб, дунияда турмушну, джыл не зат келтирлигин билирге кюрешгендиле. Ол адет бюгюн да сакъланыб келеди. Онг джанында ашыкъ джилигинден къагъанакъ сабийлеге сыппалыкъ этгендиле. Алай бла бу малны сыйы уллу болгъанды, адамлагъа ол берекетликге берилгенди. Андан айтыла болур «Къой кютген – байлыкъгъа, джылкъы кютген – субайлыкъгъа» деб.
Онеки джыл – онеки юлюш
 Биз билгенден, дуния джаратылгъандан башлаб, тюрк халкъла кеслерини орузламаларын джарашдыргъандыла. Аны къуралыууна табигъатда тюрлениуле, башха джашау болумла себеблик этгендиле. Аланы эсеблеб, 12 джыл кирген заманнга мючел (бурун тюрк тилде цикл деген магъананы тутады) дегендиле. Анда хар джыл не юй хайуанны, не кийикни атлары бла саналады. 
Бир мючелде 12 джыл болгъаныча, къойну сюегинден 12 юлюш этилгенди: 2 джаурун къалакъ (джаурун), 2 базук, 2 къысха джилик, 2 ашыкъ джилик, 2 орта джилик, 2 джан сюек. Къой башны онг джаны, джаягъы, къуйрукъ учусу, иегилери, сырт сюеклери (алагъа аркъала, омурау деб да айтадыла), джёрмеси хант юлюшге къошакъгъа берилгендиле. Ёпкеси, баууру, джюреги, бюреклери, аякълары юлюшлеге къошулмагъандыла.
ТЕТУУЛАНЫ Хадис.
Мындан арысы басмаланныкъды.
«Ариу къылыкъ къызгъа керек,
Андан да бек улгъа керек», деб айтыу болгъанды буруннгу къарачайлыла бла малкъарлылада.
1. Биринчи уланланы, джете келген джашланы ата-анагъа, къартлагъа намыс берирге; тамаданы олтургъан джерине барыб олтурмазгъа, тамадагъа туруб орун берирге; улан чючкюрсе, ауузун джабаргъа юретгендиле.

Бюгюн биз окъуучуларыбызгъа къыргъыз миллетде сыйлы ушхууургъа саналгъан, не суу бёрекге, не мантыгъа ушамагъан, кеси уа аладан эсе тынчыракъ этилген ашарыкъны теджейбиз.
Керекли затла: ун, гаккы, суу, туз. Суу орнуна гыпы айранны неда сютню хайырландырыргъа боллукъду.

Адамны чархында хар зат бир-бири бла байламлыды. Ол байламлылыкъны ангыласанг кесинги кёб затдан сакъларгъа боллукъса. Аны ючюн бир талай лагъым бла амалны теджейбиз.

Дауур кёб болгъан джерде бир-биринги иги эшитир ючюн

Арт заманда эслеб къарасагъыз, бурунча, къартла къой эсенг джаш адамла да кийиб башлагъандыла бухар бёрклени.
 Озгъан ёмюрню ал сюреминде да, халкъыбызны Азиягъа кёчюрген заманлада да уллайгъан эркишилерибиз тюшген суратлагъа къарасакъ, ата- бабаларыбызны башларында бухар бёрклери болгъанларын кёребиз.

Тарих материаллагъа кёре дунияда халкъла байракъла бла биринчи хайырланыб тебрегенлеринден бери талай минг джыл болады. Бютеу миллетледе да байракъны бек уллу сыйы болгъанды. Не ючюн десегиз, ол миллетни неда къауумну-тукъумну «бетине» тергелгенди. Урушда байракъ тёгереги аскерни джюрегича болгъанды, ол себебден байракъны эм ётгюр, эм кючлю адамлагъа ышаннгандыла. Байракъны тас этгенден уллу бет джоймакълыкъ болмагъанды. Къуру урушда тюл, тюз джашауда да.
Бир юлгю келтирейик. Бурун къыз бергенде, келин келтиргенде къарачайлыла, малкъарлыла байрамда тукъум байракъла бла хайырланнгандыла (аллай байракълагъа тукъум тамгъаны салгъандыла). Сёз ючюн, кюёу джёнгерле келинни алыб келген заманда келинни, кюёуню тукъум тамгъалары салыннган байракъланы кёлтюрюб баргъандыла. Кюёуню, аны джёнгерлерин сынар ючюн, аллай байракъны урлау адет болгъанды. 1868-чи джыл быллай байрамланы биринде болгъан орус алим Н.Ф.Грабовский (ол Басханда Орусбийлада къонакъда болгъанды) айтылгъан адетни юсюнден былай джазады: «Потерять это импровизированное знамя считается между горцами величайшим позором, способным вызвать серьезную драку и неприятные последствия. По мнению солидных людей, молодежь, позволившая каким бы то ни было путем овладеть знаменем, может допустить это и по отношению к невесте. Несмотря... на дурные последствия, вызываемые подчас смелым нападением на святыню киеудженгеров, нападения эти делаются все-таки при каждой свадьбе».