Эртде-эртде гитче тау элчикде бир къызчыкъ джашагъанды. Аны джангыз анасындан сора адамы болмагъанды. Алай а, къызчыкъ асыры иги, асыры джумушчу къызчыкъ болгъандан, бютеу тийре да, саулай гитче элчик да аны бек сюйгендиле.
Кюнлени биринде хоншу джашагъан къарт къатыннга суу алыб келейим деб, къызчыкъ уллу сууну бойнуна баргъанды. Суу гитче элчикден бир бек узакъда эди да, аны бла элчиле бек къыйнала эдиле. Къызчыкъ челегин суудан толтурама деб, суугъа джибергенлей, ким эсе да челегин тартыб, сууну теренине алыб кетгенди. Къызчыкъ асыры абызырагъандан, аякъчыкълары суу ташлада тайыб, кеси да суугъа джыгъылгъанды. Къызчыкъ бек къоркъгъанды. Алай а анда бир акъ чачлы тиширыуну кёргенинде, Суу анасын таныб, бир кесек кесине келгенди. Эндиге дери аны кёрмеген эсе да, къызчыкъгъа Суу анасын таныгъан къыйын тюл эди. Нек десенг, къызчыкъ аны юсюнден кёб джомакъла эшитиб тургъанды. Суу анасы къызчыкъгъа огъурлу кёзлери бла къарагъанында уа, къызчыкъ къоркъууун да тас этди.
- Къоркъма, - деди Суу анасы, - мен сени мында кёб тутмам, челекчигинги да табарма. Мен аны излей барайым, сен а былайда чабакъчыкъла бла ойнай тур. Къызчыкъ аны тёгерегинден алыб тургъан джылтырауукъ чабакъчыкъланы кёрюб, къууанды. Ала ариучукъла, джарыкъчыкъла эдиле. Алтын чабакъчыкъла бир-бирлерин къууа, бир-бирлери бла ойнай эдиле. Алай эте тургъанлай къайдан эсе да бир уллу, огъурсуз зат чыкъды да, чабакъчыкъланы джутаргъа киришиб башлады. Къызчыкъ чабды да, къоркъгъан, къалтырагъан чабакъчыкъланы алларына сюелиб, ол огъурсуз джаныуардан къорууларгъа кюрешди. Джаныуар узакъдан келе келиб, кесин къызчыкъгъа урургъа кюрешди, алай а къызчыкъны джыгъылталмады. Къызчыкъ гитчечик болса да, къарыулучукъ, бёкемчик эди. Была да алай эте тургъанлай, Суу анасы джетди да, къызчыкъны, чабакъчыкъланы да къутхарды. Аны кёргенлей, огъурсуз джаныуар да кесин тенгиз теренине атыб, узакълада тас болду. Суу анасы уа къызчыкъгъа:
- Сау бол, - деди. - Сен къалай джигит къызчыкъса, къоркъгъан, буюкъгъан да этмей, аллай огъурсуз джаныуарны аллына сюелиб, мени чабакъчыкъларымы ёлюмден къутхаргъан. Аны ючюн мен сеннге не саугъа этейим? Къызчыкъ:
- Манга бир зат да керек тюлдю, - деди. - Джангыз мени юйюме джибер. Джарлы анам аллыма къараб, сакълаб тура болур мени. Энди кеч да болгъанды, юйге уа джол узакъды.
- Хо, - дегенди Суу анасы, - джиберейим. Кесинге унамай эсенг, мен элинге саугъа этейим. Сен джол кёргюзтсенг, мени суууму бир кесеги ызынгдан элинге барыр. Элчилеринг къууанырла, аланы джашаулары бир кесек тынчыракъ болур.
Къызчыкъ тамам бек къууаннганды. Гитче элчикге ингир къарангыда къоркъмай, чабханлай джетгенди. Аны ызындан да суу келгенди. Къызчыкъны къайгъысын этиб, сагъайыб тургъан гитче элчик а, келе тургъан сууну тауушун эшитиб, сейирге къалгъанды. «Неди бу?», «Неди бу?» - деб, хар ким бир-бирлерине сора эдиле. Сууну тауушу ёмюрледе эшитилмеген элчикни джарыкълыкъ, къууанч толусу бла уятдыла. Ол кече киши кёз къысмады. Къызчыкъгъа кёб ариу сёз айтылды, кёб алгъыш этилди...
Суу бойнунда тирменле ишлендиле. Аланы ун тартхан ауазлары сууну макъамына къошулуб, гитче элчикни джырлатдыла.
