Харун чырайлы, хагок, «мен-мен» деген джаш болгъанды. Бурнун асыры ёрге тутхандан, бурнуну учу булутланы джыра барыучу болгъанды. Уф-чуф кийиниб, ауурлугъуму салыб, джерни ичине оюб иерме да деб къоркъгъаннга ушаш, аякъ учунда атлай, асыры омакъланнгандан, эки билегин чыналарындан бюгюб тыш джанларына къайырыб, кёзюу-кёзюу силке, башын къымылдатмагъанлай, кёзлери бла тёгерекни аулай, орамда алай джюрюгенди.             «Джетген къызда - кёзбау кёзлюк» деб, Харунчалагъа кёзюн сюзюучю къызла да кёб боладыла. Джаш адам не десенг да тыш къарамгъа алданады. Харун юч кере юйленнгенди, ючюсюн къоюб, кетиб, тёртюнчю кере къыз сайлай айланнганды.

         Тауджан деб бир къызгъа кёзю илиннгенди да накъырда этгенди. Тауджан а кесини багъасын билген, эсли къыз болгъанды. Юч тюз тиширыуну туталмагъан киши тёртюнчюню туталлыгъы джокъду деб, Харунну накъырдасын эшитирге да унамагъанды. Не кюрешсе да, Харун Тауджанны хо этдиралмагъанды. Сора тамам джюреги джарылыб, бир кюн Тауджанны аллын алыб, Харун былай соргъанды:

         - Ий, Тауджан, джаным, тюзюн бир айт, менден аллай бир нек къачаса? Кимден нем кемди, неме сёз табаса? Тауджан былай айтханды:

         - Бир деб бир затынга сёзюм джокъду, Харун, хар ненги да джаратама. Сени юч тюз тиширыу аллай бир джаратхан джерде, мен, тёртюнчю, нек джаратмазма! Алай болса да бир тыбыргъа къарагъан эки адам, бир-бирлерин толу ангылаб, татлы джашар ючюн, бирчала, тенгле болургъа керекдиле. Ол себебден, айыб этме, бир тилерим барды: мен да юч кере эрге барыб къайтайым да, сора тёртюнчюге санга барыргъа сёз береме!..

         Сора Харун барыб биринчисине джарашханды...

                                                         СЫЛПАГЪАРЛАНЫ Кулина.

                                                        «Тюшюнюу» - 1993 дж.